bosman pisze:Jeszcze jedno, nasz SO Wydział Penitencjarny stoi stanowisku, że kurator nie może złożyć wniosku obligatoryjnie względnego o odwołanie w.p.z. jeśli wcześniej nie udzielił pisemnego upomnienia skazanemu - takich wniosków bez upomnienia sąd nie uwzględnia. Nie zgadzam się z tym stanowiskiem (wczytując się w treść art. 173§3 k.k.w.; jak również dopatrując się pewnej analogii w art. 75§2 i 2a k.k. /gdzie odpowiednie wnioski można uznać za równorzędne, choć pierwszy na "słabszej" podstawie, drugi na "mocniejszej"/). Jakie jest wasze zdanie na ten temat?
Absolutnie z takim stanowiskiem nie zgadzam się. Jest to jakieś widzimisie jednego, czy drugiego sędziego, które deprecjonuje jasno określoną przepisami rolę kuratora zawodowego, jako organu postępowania wykonawczego, oskubując go z jego uprawnień. Pozbawione jest jakiejkolwiek podstawy prawnej, dla takiego działania. Aż dziw bierze, jak tak można
Zarówno przepisy (art. 173 par. 3 k.k.w.), jak i uzasadnienie do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy-KKW i innych ustaw, jasno wskazuje, że to czy kurator wystąpi z wnioskiem fakultatywnym lub względnie obligatoryjnym, pozostaje w gestii jego autonomicznej oceny, której sąd nie musi podzielić. Jeśli kurator udzieli upomnienia, to wskazuje rodzaj naruszenia. Na tejpodstawie, na podstawie tych wskazanych okolicznści w upomnieniu sąd może z urzędu np. karę zarządzić.
Cytat z uzasadnienia do projektu, z którego wynika jasno, że zamysł zmian był taki, że przede wszystkim kurator w pierwszej kolejności zawsze rozważa kwestię wystąpienia ze stosownym wnioskiem:
Po dokonaniu projektowanej zmiany nie ma wątpliwości, że sądowy kurator zawodowy w każdym przypadku zaistnienia przesłanek ustawowych nie tylko do obligatoryjnego, ale też fakultatywnego podjęcia warunkowo umorzonego postępowania lub zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej przez sąd albo odwołania warunkowego zwolnienia lub przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności przez sąd penitencjarny, ma obowiązek złożenia właściwego wniosku.
W sytuacjach obligatoryjnie względnych i fakultatywnych
MO¯E odstąpić do wnioskowania, ale musi wtedy dać upomnienie:
Wyjątek od tejże podstawowej zasady określa projektowany § 3 art. 173 K.k.w., który uprawnia sądowego kuratora zawodowego do odstąpienia od obowiązku złożenia wniosku, wprowadzający jednak ograniczenia w tym zakresie. (...) a mianowicie za odstąpieniem od złożenia wniosku musi przemawiać rodzaj i stopień naruszenia uzasadniający przypuszczenie, że pomimo odstąpienia od złożenia wniosku, cele środka związanego z poddaniem skazanego lub sprawcy próbie zostaną osiągnięte.
Niepokojące jest, jak łatwo dajemy sobie wmawiać różne rzeczy, pozwalamy się ogołacać z uprawnień (podobnie, jak łatwo przyjęliśmy i pogodziliśmy się przed zmianami, ze stanowiskiem DWOiP, że nie mamy uprawnienia zarządzania wywiadu środowiskowego). W opisywanej sytuacji łatwo wyobrazić sobie sytuację, że mam dozorowanego z art. 178a k.k., który w okresie próby popenia przestępstwo z art. 280 par. 2 k.k., pomijając już np. to z art. 148 k.k. Mamy przestępstwo niepodobne. I co? Mając taką sytuację, dam takiemu dozorowanemu upomnienie? Bo sędzia, tak sobie wymyślił? To ja. jako kurator zawodowy w myśl art. 173 par. 3 k.k.w. decyduje, biorąc za to pełną odpowiedzialność, czy w sytuacji obigatoryjnie względnej, czy fakultatywnej wystąpię z wnioskiem, czy dam upomnienie. Nie dajmy sobie ponownie wmówić niedorzeczności. Aż dziw bierze, że do takich pomysłów sięgają sędziowie (pracujący w sądach), którzy sami bronią się jak mogą przed przepisami narzucającymi im obligatoryjność działania. Niech ktoś spróbuje powiedzieć sędziemu, że wniosek kuratora w trybie art. 75 par. 1a kk wiąże sąd do wszczęcia trybu z art. 12d ustawy o przeciwdziałaniu przemocy.
Co do jeszcze kwestii samego upomnienia. To jestem również zdania, że sam fakt niewykonania jakiegość obowiązku, nie oznacza, że muszę również z automatu dać np. upomnienie. Tutaj często będzie to dotyczyć sytuacji obowiązku naprawienia szkody, gdzie skazany nie wykona go w zakreślonym terminie. Art. 173 par. 4 k.k.w. podaje, że kurator, udzielając upomnienia, wskazuje
rodzaj naruszenia. Naruszeniem tym będzie zatem zawsze naruszenie w rozumieniu stosownych artykułów - np. 75 par. 2 k.k., który mówi, że sąd może zarządzić wykonanie kary m.in. jeśli dochodzi do uchylania się od obowiązku. Nie każde niewykonanie obowiązku, jak doskonale wiemy, nosi znamiona uchylania się, w pojęciu którego mieści się wiadomo co.