Jak wygrać przeprawe z ojcem?

[ewa27]

Cześć, z góry przepraszam za to, że wchodzę na temat i się nie wypowiadam na zadane pytanie. Załogowałam się, ponieważ mam sama pytanie a nie umiałam zrobić własnego forum, jest ono do kuratora i ludzi, którzy będą umieli mi pomóc a brzmi tak: 31 sierpnia 2006 roku skończę 16 lat, mój chłopak w kwietniu będzie miał 23, jest pomiędzy nami 7 lat różnicy. Nie współżyje z nim, to, co nas łączy to pocałunki, przytulenia, spacery, rozmowy itp.… w każdym bądź razie nic z miłości fizycznej. Moi rodzice są przeciwni temu, mama jak to mama nie mówi „nie”, ale też nie „tak”, z ojcem jest gorzej w grudniu zaszantażował nas, że oddał sprawę do prokuratury o molestowanie. Dzięki zapewnieniom rodziców mojego chłopaka i nas o tym, że z nami koniec wycofał sprawę, co, do której sądzę, że nie została w ogóle złożona. Po przedyskutowani całej sprawy stwierdziłam z Piotrem, że będziemy nadal razem, moja mama wie o ty (nie jest za tym), a ojca okłamuje. Piotr właśnie poszedł do wojska.
Moje pytanie jest takie: czy coś nam grozi, jeśli mój ojciec się dowie o tym i poda sprawę o molestowanie? Od kiedy prawnie będę mogła z nim się spotykać? Ile lat musze mieć, aby Piotrowi nic się nie stało za spotykanie ze mną?
Odpisujcie na adres: sloneczko_27272727@wp.pl
PROSZÊ ODPISZCIE NAWET NIE WIECIE, JAKIE JEST TO DLA NAS WAZNE, CZEKAM NIECIERPLIWIE.

[ewa27]

DZIEKUJE Z GÓRY

[kesey]

Droga Ewuniu
Art. 92 Kodeksu Rodzinnego i opiekuńczego
Dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.
Art. 95 par 2 j.w.
Dziecko pozostające pod władzą rodzicielską winno rodzicom posłuszeństwo.
Więcej nie mam do dodania i temat uważam za zamknięty.
Może tylko tyle ... ciesz się, że nie jestem Twoim ojcem

[Zet]

ewa27
¦pieszy Ci się do dorosłości,chcesz podejmować ważne decyzje,mieć wyłączność na dobieranie sobie przyjaciół.Może więc jesteś wystarczająco dorosła,aby na całą sytuację spojrzeć oczami rodziców?
Jeśli tak,to nie powinien Cię dziwić sprzeciw i opory rodziców do takiego związku.
Za kilka lat różnica wieku między Tobą i Twoim chłopakiem zatrze się.Jednak dzisiaj jest to związek nastolatki(dziecka jeszcze) z dorosłym mężczyzną.Obawy Twoich rodziców są całkiem normalne i uzasadnione.

Zawsze i o wszystko mamy pretensje do rodziców.Kiedy odnosimy sukcesy,przypisujemy je swoim zdolnościom.Kiedy ponosimy porażki,najchętniej obwiniamy rodziców.Bo nie byli tacy-jakbyśmy chcieli,nie postępowali tak-jakbyśmy oczekiwali.I to myślenie jest nawet uzasadnione.Bo rodzic to taki gatunek człowieka,który wszystko zniesie, wszystko wybaczy.
Każdy związek trzeba pielęgnować,ten z rodzicami także.Może więc zamiast szukać przepisów prawnych,pomyślisz o swoich rodzicach z taką troską i miłością, jak o swoim związku z chłopakiem?
Czy czujesz sie wystarczająco dorosła, aby świadomie podjąć decyzję o odtrąceniu jednej miłości-tej od rodziców, na rzecz innej -tej do chłopaka?Przyjaciele, sympatie pojawiają się w naszym życiu,zostają lub odchodzą.Rodzice zostaną niezależnie od wszystkiego.
¦pieszy Ci się do dorosłości,a ta dorosłość, to także nieprzespane noce z powodu córci Ewuni,która zwiazała się z dorosłym mężczyzną,chociaż przed nią jeszcze troszkę dzieciństwa pozostało.
Ewo27-dorosłej i mądrej decyzji Ci życze.