Zwolnienie z sde a wyjazd za granice

[assasino971]

Witam, dostalem wyrok 1.5 roku pozbawienia wolnosci. Od 6 miesiecy jestem na sde i za 2 miesiace bede skladal wniosek o warunkowe zwolnienie. Poczatek sprawy byl w maju 2019 roku i od tamtego czasu nie popelnilem zadnego przestepstwa, zglaszalem sie za dozor oraz bedac na sde nie mam zadnego zlamania harmonogramu itp. Wyczytalem na roznych stronach forach ze jesli sad nie da zakazu opuszczania kraju i podtrzyma dozor kuratora to bede mogl normlanie jechac do pracy do niemiec z narzeczona tylko bede musial go poinformowac o tym, podac adres pod ktorym przebywam i utrzymywac kontakt z nim. Jesli ktos moze napisac czy to co wyczytalem jest prawda i bede nogl normlanie pojechac do pracy to bede wdzieczny. Mam jeszcze pytanie czy jesli sad udzieli mi wsrunkowego zwolnienia i sciagnie ze mnie kuratora to czy bede mogl wyjechac nie informujac juz go o tym? I czy kurator moze mi zabronic wujazdu na jego widzimisie? Dodam ze od poczatku kary kontakt z kuratorem mam tylko przez telefon, nie odwiedza mnie w domu ani ja nie jezdze do sadu. Oraz dodam ze jest to moj pierwszy wyrok i nie bylem wczesniej nigdy karany ani nie mialem zadnych stycznisci z policja, sadami i prokuratura. Narazie nie chce pytac kuratora o to poniewaz boje sie ze jak porusze ten temat to moze to wplynac na to ze dostane zakaz od sadu na wyjazd albo cos podobnego. Przed wyrokiem bylem w pracy w niemczech Pani kurator dostala umowe o prace z polskiej agencji i w celi przeprowadzeni wywiadu udala sie do mnie do domu porozmawiala z mama a ja do niej zadzwonilem i umowilismy sie ze jak wroce do polski to do niej przyjade na wywiad.

[jazen]

Witam. W czasie trwania warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbywania kary z dozorem kuratora skazany bez zgody sadu nie może zmieniać miejsca stałego pobytu art. 169§3 kkw. Musi pan wystąpić do Sądu Okręgowego o zezwolenie na wyjazd za granicę ( po rozmowie z kuratorem , który na pewno pana poinformuje o ww. ).

[assasino971]

Ale czy wyjazd do pracy za granice jest zmiana stalego miejsca pobytu?
Podczas badania stwierdzano sytuacje świadczące o niejednolitym traktowaniu przez kuratorów i sądy wyjazdów podejmowanych przez skazanych w celu znalezienia zatrudnienia zagranicą. Wydaje się przy tym, że ta niejednolitość może mieć przyczyny w rozbieżnościach interpretacji przepisów prawa. Przepisy te nakazują, aby osoby objęte dozorem, a także osoby, wobec których przy warunkowych przedterminowych zwolnieniach dozoru nie zastosowano (art. 159 § 2 pkt 3 k.k.w.), nie zmieniały bez zgody sądu miejsca stałego pobytu. Definicja stałego pobytu została zawarta w uchylonym z dniem dnia 31 grudnia 2012 r. art. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych11. Zgodnie z wymienionym przepisem, pobytem stałym było zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Osoby, które wyjeżdżają poza granice kraju w celach zarobkowych, rzadko traktują to jako zamiar zmiany miejsca stałego przebywania, uważając raczej taki wyjazd za zmianę czasową. Zacytowany przepis wymienionej ustawy był interpretowany przez niektóre sądy penitencjarne dość bezrefleksyjnie, mimo że w świetle orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i wojewódzkich sądów administracyjnych takie wyjazdy nie powinny być traktowane jako zmiany miejsca stałego pobytu.
W toku badania odnotowano 33 takie wyjazdy. Nie we wszystkich aktach znajdowała się zgoda na nie sądu, co nie pozwala stwierdzić, czy była ona zawsze egzekwowana. Badanie wykazało, że w większości wypadków sądy i kuratorzy także nie traktowali takich wyjazdów jako podejmowanych z zamiarem zmiany miejsca stałego pobytu. W części spraw, (np. VII Wz 268/07 Sądu Okręgowego w G.), odnoszono się do nich jednoznacznie tolerancyjnie, mimo braku po stronie skazanych chęci do zachowywania jakichkolwiek formalnych rygorów, poza korespondencyjnymi (często w postaci pocztówek) lub telefonicznymi kontaktami z kuratorami. W innych wypadkach podobnie tolerancyjnego spojrzenia nie było, a w innej sprawie (VII Wz 150/07) tego samego Sądu Okręgowego w G., wyjazd bez odpowiednio sformalizowanej zgody został potraktowany jako rażące naruszenie porządku prawnego i stanowił jedyny powód odwołania warunkowego zwolnienia.